Om 6 uur gaat mijn wekker. Niet nodig overigens, want ik lig al uren klaarwakker naar het plafond te staren. Eindelijk is het zo ver: mijn eerste dag als juf van een eigen klas….Alles staat en ligt klaar, de klas is ingericht, posters zijn opgehangen, naamkaartjes van alle dertig kinderen liggen op de tafels, mijn eerste lessen zijn voorbereid. Klaar voor de start! De zomervakantie was door al deze zaken een stuk korter dan voorheen: ik ben al weken bezig in mijn klas en de laatste dagen hebben we vergaderd over het komende schooljaar. We, dat is dan ‘mijn’ team en ik, onder leiding van Bas, de directeur. Ik mag Bas zeggen, maar dat voelt nog lang niet zo. Hij is minstens 50 en elke keer dat ik iets tegen hem moet zeggen zeg ik toch weer u….hij voelt gewoon als een ‘u’. Ik ben zenuwachtig. Wat als het helemaal misgaat en er al vanmiddag een stroom ouders bij mijn lokaal staat om verhaal te halen? Het zweet breekt me nu al uit: op de PABO heb ik geleerd mijn lessen voor te bereiden en juf te zijn in mijn klas, in het laatste jaar heb ik zo af en toe een vergadering bijgewoond op mijn stageschool, maar ouders? Die heb ik nog niet gezien, laat staan gesproken.
Zeven uur. Ik stap op mijn fiets. Zo ben ik al om half acht weer bezig in mijn klas. Heb ik echt overal aan gedacht? In gedachten ga ik de dag langs: eerst kennismaken, vakantieverhalen uitwisselen, dan voorzichtig beginnen. Leerstof ophalen van voor de vakantie. Dan is het vast al wel pauze. Met het hele team worden we op het plein verwacht om de kans op pesten zo klein mogelijk te houden, dus ik kan niet nog even iets nakijken in de pauze. Na de pauze taal. Eerst uitleg, dan zelf aan het werk. Misschien kan ik dan even…
Ik schrik op: collega Jantine. Ze vraagt of ik alles kan vinden. Aardig! Maar voor ik antwoord kan geven is ze al weer verder gelopen. Andere collega’s begroeten en haar eigen zaakjes regelen. Even voel ik me verloren, maar dan recht ik mijn schouders. Laat ze maar komen!
Drie uur. Met een zucht van verlichting sta ik bij de schooldeur. De eerste dag is voorbij, maar vraag me niet hoe. Net als ik weer naar binnen wil lopen zie ik uit mijn ooghoek de moeder van Jeff op me af komen. Het is te laat om net te doen of ik haar niet heb gezien, dus ik wacht tot ze bij me is. Zij niet. Al van grote afstand begint ze haar verhaal: Jeff is huilend thuisgekomen, tussen de middag al en nu weer. Hij snapt niks van rekenen en ook niet van taal en juf heeft hem helemaal niet begrepen en….Ik probeer te zeggen dat het nog maar de eerste dag na de vakantie is, maar krijg geen kans. Ik beloof moeder de volgende dag beter op te letten en loop naar binnen. Het is een puinhoop in mijn klas: papier, propjes, tafels schots en scheef… En dan moet ik ook nog schriften nakijken…
Zucht….ik ben juf. Echt.
Hulp bij het starten als leerkracht? Elders op de site vind je het nieuwste aanbod van Twin-Go.
