Nog een weekje en dan zou ze komen: Pippa. Een nieuw meisje in groep 6. Volgens de informatie die door haar oude school naar ons was toegestuurd deed ze haar naam eer aan: ze leek als twee druppels water op het meisje waarnaar ze was vernoemd: Pippi Langkous.

Pippa was ongezeglijk, druk, beweeglijk, praatgraag, moeilijk aan te sturen…kortom, de school wenste me veel succes met deze nieuwe leerling. Het etiket ADHD (Alle Dagen Heel Druk)zat stevig op haar voorhoofd geplakt. Pippa kwam, en inderdaad, het was geen stil, verlegen meisje. Al meteen op dag één had ze een agenda vol afspraken met álle andere kinderen uit de klas. Ze gaf antwoord op alle vragen die iedereen aan haar stelde, riep de hele dag door de klas dat ze op haar vorige school iets allang, of nog helemaal niet had geleerd. De hele schooldag was één groot avontuur. Van enige spanning vanwege de eerste dag op een nieuwe school was niets merkbaar.

Ze was aanwezig! Aanwezig met ongezeglijkheid, drukte, beweeglijkheid, gepraat, ongehoorzaamheid? Nee! Wanneer ik naar haar keek zag ik vooral andere dingen: haar creativiteit, haar energie, haar enthousiasme, haar beweeglijkheid en groot gevoel voor humor. Pippa was zeker niet saai…

Ik genoot van haar plotselinge invallen, altijd origineel. Was er iets aan de hand in de groep, Pippa was er als eerste bij om te helpen, te troosten, recht te zetten. Waar Pippa was, was het onrustig, zeker, maar ook warm en vrolijk.. School is, met de regels en structuren die er onlosmakelijk mee verbonden zijn, voor Pippa een opgave. Stil zijn, stil zitten staat niet bovenaan het lijstje van haar sterke kanten. En ja, ook in de groep van Pippa is behoefte aan stilte en rust. Daarom zul je als leerkracht die rust op een of andere manier moeten creëren. Maar graag zonder Pippa te zien als een meisje dat alleen maar Alle Dagen Heel Druk is. Pippa is veel meer dan dat: ze is bijzonder en stoer en lief en leuk. Laat Pippa vooral Pippa blijven!

Een leuke film over dit onderwerp kijken?