Bijna iedere ouder heeft het wel eens meegemaakt: een kind dat zich krijsend op de grond laat vallen om zo zijn of haar zin te krijgen. Niet bij alle kinderen is dat even heftig. Veel kinderen kunnen redelijk eenvoudig worden afgeleid. Zo niet één van onze zoons: Hij werd boos, liep dan rood aan en werd tenslotte blauw, écht blauw. Als jonge moeder vond ik het doodeng. Wat als hij erin zou blijven?
Het kwam niet heel vaak voor, maar de keren dat het voorkwam probeerde ik uit alle macht hem te kalmeren voor hij blauw aanliep. Zonder resultaat natuurlijk, want hoe harder ik mijn best deed, hoe harder Zoon krijste.
Totdat op een goede dag een andere, meer ervaren moeder getuige was van mijn worsteling. “Laat maar gewoon gebeuren” zei ze. “Als hij geen lucht meer heeft valt hij flauw….en gaat dan automatisch weer ademen…” En zo eenvoudig bleek het inderdaad te zijn.
De eerstvolgende keer dat Zoon zich overstuur huilde en blauw aanliep, reageerde ik er niet op. Ik keek wat er gebeurde. En dat was al genoeg: Zoon stopte verbaasd met krijsen, nu ik geen pogingen deed om hem te laten stoppen. Hij is uiteindelijk geen enkele keer echt flauwgevallen…Wat heerlijk dat er iemand was, die even met me meekeek. Die wist wat er zou kunnen gebeuren en mij nuchter vertelde wat ik zou kunnen doen….namelijk even helemaal niets. Het doorbrak het patroon dat was ontstaan en loste het probleem op eenvoudige manier op.
In een klassensituatie werkt dat op precies dezelfde manier. Wanneer jij als leerkracht steeds op een bepaalde manier hebt gereageerd op een leerling en het gedrag van die leerling verandert ondanks die reactie niet zoals jij dat graag wilt, kan het heel verhelderend zijn een ander eens te laten meekijken. Die ander is een ander, dus kijkt ook anders. En dan is soms ineens een oplossing zo eenvoudig.
In de klas van een collega zat een jongen die hem tot wanhoop dreef: “hij bemoeit zich met alles en iedereen! Ik word er stapelgek van. Hij reageert op alles wat ik zeg, maar ook op alles wat alle groepsgenoten zeggen. Ik heb alles geprobeerd: straffen, belonen, negeren. Niets helpt! Wat kan ik doen om L. te helpen zijn gedrag te veranderen?” In zijn groep keek ik een middag mee….en zag leerling L. midden in de groep zitten. Voor, achter, links én rechts van L. zaten andere kinderen…..Collega was blij met de tip, L. op een ander plekje in de klas te plaatsen. L. bleef natuurlijk druk, maar het was een stuk beter te hanteren. Zo eenvoudig kan het zijn.
Ook even iemand laten meekijken in je klas? http://www.twin-go.nl/over-twin-go/coaching-advies/
