"Mijn kind zou ik willen vergelijken met zand", zegt dan de (adoptie)vader van Mike. De ogen van alle andere aanwezige ouders draaien naar hem toe. "Zand?", zegt Kirstens moeder dan. "Waarom zand?"

Mike heeft een probleem dat te maken heeft met hechting, zegt Mikes vader dan. Hij is bij ons in huis gekomen toen hij ongeveer tien maanden was. Zijn eigen ouders konden niet voor hem zorgen. Ze waren verslaafd aan drugs en alcohol en lieten Mike rustig hele dagen alleen in zijn wiegje liggen. Zo af en toe gaven ze hem te eten, maar aandacht en liefde was er niet bij. Mike werd verwaarloosd. Gelukkig belde een van de buren uiteindelijk Veilig Thuis en zo kwam Mike bij ons. Vanaf het allereerste begin waren we dol op hem, maar inhalen konden we die eerste maanden niet. Mike heeft nog altijd het gevoel dat hij het moet verdienen bij ons te zijn, wil ook graag bij ons zijn, maar zodra we te dichtbij komen kruipt hij in zijn schulp. Het is net als met zand op het strand: hoe harder je probeert het vast te houden in je vuist, hoe sneller het uit je hand stroomt.

Ik luister ademloos. Mikes pleegvader brengt de problematiek van Mike schrijnend duidelijk in beeld. Zand. Niet te vatten, hoe graag je ook wilt. Zacht zand, dat wegglijdt wanneer je juist moeite doet het vast te houden. Ik loop er als leerkracht ook veelvuldig tegenaan. Wat wil ik graag een relatie met Mike, net als met de andere kinderen in de klas. Maar steeds als ik denk: nu heb ik je, glipt hij me weer tussen de vingers door.

Ik denk even na. Zie voor me hoe Mike steeds opnieuw de deur voor mijn neus dichtslaat. Maar zie dan ook, dat dat toch steeds minder snel en minder vaak gebeurt dan in het begin. Ik denk aan het zand dat wegglijdt uit mijn handen als ik probeer het vast te houden. Ermee bouwen gaat al helemaal niet. En dan weet ik het: bij het zachte zand moet water, net zo lang tot het zand zo aan elkaar kleeft dat ermee gebouwd kan worden. Steeds een beetje meer. Ik zal nóg harder moeten werken: niet om het zachte zand vast te houden, maar door er steeds water aan toe te blijven voegen.

Geen luchtkasteel maar zandkasteel!